Geschiedenis van kinder en babykleding

kinderen en baby’s

Nieuwe theorieën die binnen de 17e en de 18e eeuw over kinderen en jongeren naar voren werden gebracht, waren substantieel gemotiveerde kinderkleding en jongens setjes. De gewoonte van het inbakeren – het immobiliseren van nieuwe kindjes met linnen omwikkelingen over hun luiers en overhemden – is al eeuwenlang aanwezig. Een conventionele perceptie die ten grondslag lag aan het inbakeren veranderde in dat de ledematen van baby’s moesten worden gestrekt en ondersteund, anders konden ze krom en misvormd worden. In de achttiende eeuw werden klinische problemen die het inbakeren verzwakte in plaats van versterkte kinderledematen, samengevoegd met nieuwe gedachten over het karakter van kinderen, kinderkleding en de manier waarop ze stap voor stap opgevoed moesten worden, met behulp van inbakeren. In de invloedrijke publicatie Some Thoughts Concerning Education van logicus John Lockes uit 1693 bijvoorbeeld, raadde hij aan om helemaal af te zien van inbakeren bij gebrek aan losse, lichtgewicht jongens setjes en kleding die kinderen bewegingsvrijheid gaf. In de daaropvolgende eeuw namen tal van auteurs toe over Lockes-theorieën en tot 1800, maximaal Engelse en Amerikaanse moeder en vader wikkelden hun kinderen niet in.

Toen het inbakeren in de vroege jaren van de achttiende eeuw toch normaal werd, werden baby’s na 4 maanden uit het inbakeren gehaald en in ‘slips’, lange linnen of katoenen kleding met opgestoken lijfjes en complete rokken die een voet verlengden of groter voorbij de voeten van de kinderen; die lange slipkleren stonden bekend als ‘lange kleding’. Toen kinderen eenmaal begonnen te kruipen en later te lopen, droegen ze ‘snelle kleren’ – enkellange rokken, bekend als petticoats, gecombineerd met strakke, back-beginnend lijfjes die vaak waren uitgebeend of verstijfd. Meisjes droegen deze mode tot dertien of veertien, nadat ze de gewaden aan de voorkant van vrouwelijke vrouwen hadden aangetrokken.

Kleine jongens droegen petticoat-kleding en jongens setjes tot ze ten minste 4 tot 7 jaar oud waren, nadat ze waren “achteraf” of als volwassen genoeg beschouwd om miniatuurvariaties van mannelijke kleding-jassen, vesten en de uitsluitend mannelijke rijbroeken aan te trekken. De leeftijd van stuitligging varieerde, afhankelijk van het verlangen van de ouders en de volwassenheid van de jongen, die veranderde in beschreven als hoe mannelijk hij keek en handelde. Stuitligging veranderde in een essentiële overgangsceremonie voor jongere jongens, omdat het symboliseerde dat ze de jeugd achterin hadden gelaten en mannelijke rollen en verantwoordelijkheden begonnen aan te pakken. Tegenwoordig zijn jongens setjes verkrijgbaar bij Stylonic.nl met 50% korting.

Baby’s in jassen

Naarmate de oefening van het inbakeren afnam, droegen baby’s de lange slipkleren vanaf het begin tot ongeveer 5 maanden oud. Voor kruipende baby’s en peuters, ‘jurken’, variaties in de enkelperiode van de slipkleren, veranderde verstevigde lijfjes en onderrokken in de jaren 1760. De kleding die door oudere kinderen wordt gedragen, is bovendien binnen het laatste deel van de achttiende eeuw veel minder beperkend geworden. Tot de jaren 1770, terwijl kleine jongens in stuitligging zaten, gingen ze in feite van de petticoats van de jeugd naar de mannelijke kleding voor de persoon die geschikt was voor zijn of haar positie in het leven. Hoewel jongens de jongens setjes droegen en in de jaren zeventig niettemin ongeveer zes of zeven hadden doorstaan, begonnen ze nu echt comfortabelere variaties aan te trekken van persoonlijke kleding-lossere jassen en overhemden met open hals en gegolfde kragen – tot hun vroege jeugdjaren. Ook binnen de jaren 1770, in tegenstelling tot de meer formele combinaties van lijfjes en petticoat, bleven vrouwen volhardend geklede kleding aan te trekken, over het algemeen geaccentueerd met uitgebreide taille-sjerpen, totdat ze voldoende vintage waren voor persoonlijke kleding. Tegenwoordig is kinderkleding verkrijgbaar bij verschillende webshops waaronder Stylonic.nl

jongens setjes